Puszcza Romincka na przełomie XIX i XX w. była rewirem łowieckim cesarza Wilhelma II. Cesarz wybudował w Cesarskich Romintach drewniany dworek myśliwski w stylu norweskim (aktualnie znajduje się on w parku miejskim w Królewcu, dokąd został przeniesiony w częściach).

Prawie każdego roku w końcu września lub na początku października, w czasie rykowiska, cesarz zjawiał się w Kaiserich Rominten, by oddać się zajęciu myśliwskiemu. Polował na jelenie rominckie, które były sławne w całej Europie.

Na cesarskich polowaniach gościła arystokracja z całej Europy. Miejsca, w których cesarz ustrzelił najlepsze, kapitalne jelenie upamiętniano głazami (Hirsh gedenk steine) z odpowiednimi napisami. Zachowało się ich czternaście (i jeden sprzed pobytu cesarza), w tym po polskiej stronie osiem. W polskiej części puszczy znajdują się one w następujących miejscach: w rezerwacie "Boczki" (Kamień Paszy), na granicy oddziałów 202-283 (z liśćmi dębu), nad dopływem Czerwonej Strugi (dwustronny), przy Drodze Rominckiej (mały), na płn. od Wilczej Góry (pod dębami), na "wyspie" wśród łąk, (bez napisu), na wschód od Błąkał, nad rzeczką (w błocie), na zachód od Hajnówka (bez napisu).

W rosyjskiej części puszczy znajduje się siedem głazów pamiątkowych.